پروفسورسميعي،

چه مي شد اگر تالش بود؟

شبكه ي 5 سيماي جمهوري اسلامي ايران (شبكه تهران) روز پنجشنبه 7شهريور92 ساعت 16 در فيلم مستندي از زندگي پروفسور مجيد سميعي در برنامه اش كه «مشاهير تهران» نام دارد پخش نمود كه براي هر ايراني ـ خصوصن ايراني اي كه گيلاني باشد مايه ي مباهات بود كه تصويرش قاب آينه ي مشاهير تهران در رسانه ي ملي را مزين نمايد.

ناگفته نماند آذري زبان ها(تبريزي ها) سميعي را از آن خود مي دانندو هم چنين مشهدي ها و جالب تر از همه شيرازي ها يك سرو گردن بالاتر ، مي گويند پروفسور سميعي جزء لاينفك مشاهير شيراز مي باشد.كه تبريزي ها امروز بخاطر چندسال زيستن برادرش در آنجا نام ايشان را در مالكيت خود در آورده اند.

در آن فيلم مستند خود پروفسور در جواب خبر نگار گفت:« اصليت مان تبريزي ست. پدربزرگ مان از تبريز به گيلان مهاجرت نمود و مدتي در گيلان مي ماند و آنگاه به تهران كوچ مي نمايدو من در تهران به دنيا آمدم و يك سالي نيز در گيلان بودم و چند سال را در مشهد زيسته ام وناگفته نماند مادرم نيز شيرازي است و...».

امروز هريك ازاين استان ها و استان هاي ديگر براي نام بردن از پروفسور سميعي سرو دست مي شكنندو در معرفي از ايشان ،‌نياز به قلم كج و كوله مان نيست كه او پدر جراحي مغز دنياست. از چندين و چند زير شاخه هايي كه خود در جهان ايجاد نموده دست كم 100 موردش در آلمان مديريت مي شود . جالب تر از همه ،‌چيني ها سال هاي سال نازش را كشيده اند تا ايشان در خود چين با آن ساختمان عظيم الجثه شان مي خواستند مديريت مغز و اعصاب جهان را تصاحب نمايندو رهبريت آن را خودشان در دست داشته باشند. وخوشبختانه امروز در ايران اسكلت ساختمان به اتمام رسيده و به همين زودي ها ،‌همانگونه كه خود ايشان در آن فيلم ارايه دادند افتتاح مي گردد.

حال بگذريم از مقالات و سيمينارها و سخنراني ها و دعوت هاي بي شمار كه در دانشگاه هاي معتبر ايران ،‌افتخار مي كنند كه پروفسور سميعي را در سطح دنيا بهتر از ايراني ها مي شناسند و هيچ نقطه يي از جهان نيست كه ايشان را نشناسند. بي آنكه به سياست بازي باج بدهد و سايه نشين آنها باشد و يا بگويد:«تمام زندگي من را [آلمان]به من داده است » كه اگر قرار بود آلمان يا «آمريكا» به او«زندگي» بدهد چرا چيني ها نازش را بكشند؟ و او هم با تكبر بيايد بگويد:گيرم آمريكا ،‌آلمان ،‌چين ، روسيه و...همه چيز را به من دادند؛ پس سهم كشورم ايران چه مي شود؟كه اگر پروفسور سميعي تالش بود چه مي شد؟